Το μεγαλύτερο ποσοστό των Κατοίκων της Φωτεινής είναι πρόσφυγες από τον Πόντο, άνθρωποι ζεστοί και φιλόξενοι καλλιεργούν αμπέλια για δική τους περισσότερο κατανάλωση, και η
περιοχή τους αποζημιώνει με καλές ποιότητες λόγο του αμμουδερού χώματος
που δεν κρατάει υγρασία και του ήλιου που χαρίζει ολόκληρη την ημέρα
γενναιόδωρα το φως του.
Και όταν τελειώσει ο τρύγος και πατηθούν τα σταφύλια έρχεται η σειρά του
καζανιού να ανάψει για να προσφέρει το διαμαντένιο τσιπουράκι και να
φέρει ζεστασιά στις καρδιές και χαμόγελα στα χείλη,
και τότε είναι που βγαίνει η λύρα και το νταούλι και αρχίζει ένα γλέντι ασταμάτητο.
Μου άρεσε πολύ αυτή η εικόνα! Πάνω στο βουνό με τον κεμεντζε ναι παίζει στο κορίτσι του ενώ ο φίλος φυλάει καραούλι. Πολύ όμορφη σκηνή. Συγκινητική για μένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Συνέχεια στο Μλογκ!
Να είσαι καλά Χαρή.Εύχομαι να μπορέσεις να το δεις και ζωντανό στον τοίχο του πολιτιστικού που είναι ζωγραφισμένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκη αν με φέρει ο δρόμος προς τα εκεί θα χαρώ πάρα πολύ!
Διαγραφή